Raar eigenlijk, dat wij een naam voor ons kind bedenken nog voordat het geboren is. Welk kind er ook komt, het krijgt hoe dan ook die naam. Terwijl ouders, wanneer ze eerst goed naar het kindje zouden kijken, misschien merken dat het toch geen Jaap is maar veel meer een David, geen Anna, maar een Eva. De Masai in Kenia doen dit wel zo. Ze wachten een jaar voordat ze een naam geven. Volgens hen heeft het kind zich dan bekendgemaakt en kan het een passende naam krijgen.
Zelf kreeg ik de naam Petra. Mijn naam betekent ‘rots’ Zo nu en dan ben ik best een rots, vaker echter ben ik een watje. ‘Veerle’ zou daar beter bij passen. Maar ja, mijn moeder was geen Masai dus wist zij veel.
Je bent trouwens mooi in de aap gelogeerd wanneer je een naam hebt waar een associatieve smet op is gekomen. Da’s verdomd lullig voor bijvoorbeeld Jorannen en Volkerts. En jemig, moet je dan je naam officieel laten veranderen? Da’s ook wat! Nou ja, er zijn uitzonderingen. Jasperina de Jong zong daar al over….oom Bastiaan werd tante Bastiënne maar dat had dus een andere reden.
De oplossing voor ‘besmette’ namen ligt bij de Indianen. Zij krijgen in de loop van hun leven een nieuwe naam. Vaak heeft die naam te maken met een gebeurtenis in je leven of een persoonlijke eigenschap. Ik zou bijvoorbeeld ‘Vederlichte rots’ kunnen heten en oom Bastiaan zou ‘She-awatha’ kunnen worden.
Hupsakee, opgelost! En daarmee mag het probleem al geen naam meer hebben.
